Simonka Švecová

A zajtra opat vyjde to slnko, co vcera
a dnes este chmary tu budu
a aj tie vetry akosi smutne hudu
a iba spomienky nelezu z cela,
vsetci v slzach utmarani,
hadzu hrudky hliny,
na telicko uz bez iskry,
co rozosmievalo ich spredvlani...
Iba krizik niekde v kopci
bude smutne pripominat,
ako to telicko chcelo
ako by este mohlo,
nezhasinat....
Spinkaj sladko anjelik Simonka v nebicku - v nasich srdieckach zostanes navzdy!